Το κείμενο αναφοράς της Ευαγγελίας Αναστασίου στο Εργαστήριο για τον Οικουμενικό Ελληνισμό του Συνεδρίου για το Υπαρξιακό πρόβλημα της Χώρας
Η ΞΕΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ- ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ
Από την ομιλία για την Πρωτοβουλία ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ «Οι απ’ εδώ» για τον Γηγενή Ηπειρωτικό Ελληνισμό στην Αλβανία, αίθουσα Ένωσης Απανταχού Πολυτσανιτών, Αθήνα 8/12/2024
Ποιοι είναι οι λεγόμενοι Βλάχοι (με κεφαλαίο Βήτα);
Για την ακρίβεια θα πρέπει να αναφερόμαστε σε βλαχόφωνους πληθυσμούς. Οι αναφερόμενοι ως Βλάχοι στην Νοτιανατολική Ευρώπη είναι Βλαχόφωνοι/λατινόφωνοι πληθυσμοί (Vlachs, Aromounen, Αroumanians), δεν είναι χωριστή φυλή, αλλά εντόπιοι πληθυσμοί στους οποίους απαντώνται τα υπολείμματα της Λατινοφωνίας1. Αν είχαμε σωστό Κράτος, όσον αφορά τους θεσμούς εννοώ, η Ακαδημία Αθηνών με το ωραιότερο ίσως νεοκλασσικό κτίριο του Κόσμου που χρηματοδότησε ένας Βλαχόφωνος Ελληνας από την Μοσχόπολη, ο Γ. Σίνας, καθώς και το Ζάππειο που χρηματοδοτήθηκε από τους Ζαππαίους από το Λάμποβο της Βορ. Ηπείρου, από σεβασμό θα είχε μελετήσει το φαινόμενο της διγλωσσίας αυτών για τους οποίους ο Κορομηλάς είπε ότι: «αν δεν είχα τους Βλάχους στον Μακεδονικό αγώνα δεν θα τα είχα καταφέρει», θα είχε κατατάξει το γλωσσικό τους ιδίωμα και θα είχε σταματήσει έγκαιρα την εκμετάλλευση και εργαλειοποίησή του από ξένους. Βλαχόφωνοι πληθυσμοί του Ελλαδικού χώρου είναι απλά οι αυτόχθονοι Έλληνες της Πίνδου που διατήρησαν την λατινοφωνία τους μετά την Ρωμαική κατάκτηση του Ηπειρωτικού Ελληνικού χώρου, μαζί με τα ελληνικά, δημιουργώντας ένα μικτό προφορικό βιωματικό γλωσσικό ιδίωμα σε υπόστρωμα ελληνικό.i Η ελληνική ήταν πάντα η γλώσσα της Παιδείας τους και της θρησκευτικής τους ζωής ως ορθόδοξοι που ήταν, διατήρησαν όμως ενδοκοινοτικά και το προφορικό τους ιδίωμα λόγω της απομόνωσής τους στα ορεινά και ακολούθησαν πάντα τις τύχες του ελληνισμού από τον οποίον δεν διαχωρίστηκαν ποτέ ούτε τον 19ο αιώνα με την γένεση των εθνικισμών στην Βαλκανική.
Τί είναι το Βλάχικο/ Κουτσοβλάχικο Ζήτημα;
Μπορεί το Κυπριακό και τα υπόλοιπα εθνικά θέματα να είναι σημαντικά γιατί κινδυνεύουν να «γκριζάρουν» κάποιες περιοχές της ανατολικής ή νοτιοανατολικής ελληνικής επικράτειας αλλά εξίσου σημαντικό και επικίνδυνο είναι και το Βλάχικο Ζήτημα το οποίο δημιουργήθηκε τεχνητά μαζί με το Ρουμάνικο κράτος το 1852 και μετά, όταν η Ρουμανία με την προτροπή της Αυστροουγγαρίας εκμεταλλεύτηκε την ομοιότητα του ελληνοβλάχικου γλωσσικού ιδιώματος με την ρουμάνικη γλώσσα, λόγω του λεξιλογίου που έχει από την λατινική και έστρεψε τον ρουμάνικο εθνικισμό προς τον Νότο προσδοκώντας κέρδη από την μοιρασιά της καταρρέουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Είναι ένα Ζήτημα τεχνητό, διαχρονικό λόγω των σφαλμάτων της ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, βαθιά πολιτικό, παρακλάδι του Μακεδονικού και Ανατολικού Ζητήματος το οποίο πέρασε από πολλά στάδια και δυστυχώς σήμερα βρίσκεται ξανά σε έξαρση γεωπολιτικά και κινδυνεύουν με «γκριζάρισμα» περιοχές της Ηπείρου και Μακεδονίας και δεν κινδυνολογώ.2 -Το 1913 στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη του Βουκουρεστίου ο Ελευθέριος Βενιζέλος διέπραξε το ολέθριο σφάλμα και στις επιστολές που ανταλλάχτηκαν με τον Πρωθυπουργό της Ρουμανίας Μαγιορέσκου καθιέρωσαν από απόψεως Διεθνούς Δικαίου το Κουτσοβλάχικο ζήτημα, ως ένα ζήτημα ιδιαίτερης εθνότητας
δηλ. μειονότητας, γεγονός που μας ταλανίζει μέχρι σήμερα δημιουργώντας εκ του μηδενός το λεγόμενο «αυτονομιστικό κίνημα» μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Με την φυγή χιλιάδων οικογενειών ρουμανιζόντων στην Ρουμανία τον μεσοπόλεμο πιστέψαμε ότι τελείωσε!.1 Το 1941 η Ρουμανία με την υποστήριξη των Ιταλών που είχαν στην δικαιοδοσία τους την Δυτική Ελλάδα επιχείρησαν πάλι, όπως και το 1917, να ιδρύσουν ένα προτεκτοράτο-πριγκιπάτο της Πίνδου με τον Αλκιβιάδη Διαμάντη και το σώμα Λεγεωνάριων που είχε ιδρύσει αλλά πάλι δεν βρήκε υπηκόους βλαχόφωνους πρόθυμους να τον στηρίξουν, το σχέδιο ναυάγησε και το μόνο που έμεινε στην μνήμη των Βλάχων ήταν η βία των Λεγεωνάριων το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εξόντωσε ο Άρης Βελουχιώτης στην κυριολεξία!
Θα ρωτήσει κάποιος αν τελείωσε εκεί το Ζήτημα. Όχι βέβαια πρώτον γιατί οι εναπομείναντες Λεγεωνάριοι της Βέροιας που υποδέχτηκαν με ύμνους τους Ναζί το 1941 βρήκαν μετά την Δίκη των Δωσιλόγων καταφύγιο στην Αριστερά ως τάχα διωκόμενοι για τις ιδέες τους και γιατί η Ρουμανία και η Γερμανία είχαν αποκτήσει από το μηδέν ένα ισχυρό διπλωματικό ατού οπότε από τον πυρήνα εκείνων που είχαν μεταναστεύσει την περίοδο 1925-1932 κατασκεύασαν τους Μακεδοναρμάνους όπως τους αποκαλούμε, τους έστειλαν μετά το 1950 ως δήθεν φυγάδες σε διάφορες χώρες, και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να προσπαθούν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους με κύρια κέντρα το Φράϊμπουργκ Γερμανίας, το Παρίσι και τις Η.Π.Α. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έφυγαν σε νηπιακή ηλικία. Προέρχονται από βαλκανικές χώρες που έχουν λατινόφωνους πληθυσμούς, δεν εκπροσωπούν παρά τον εαυτό τους. Κατά παράδοξο τρόπο ενδιαφέρονται περισσότερο για τους Βλάχους της Ελλάδας παρά για τους Βλάχους των χωρών από τις οποίες προέρχονται, δηλ. των Σκοπίων, της Βουλγαρίας, Ρουμανίας κλπ. Πρόκειται για άτομα τις περισσότερες φορές με ποικίλες διασυνδέσεις και σκοτεινές διαδρομές, απαρνητές όχι μόνον της μητέρας πατρίδας τους (Ελλάδα) αλλά και της μητριάς τους (Ρουμανία). Όλοι έχουν ένα κοινό σημείο: προωθούν τις ίδιες ιδέες είτε με τα κείμενα είτε με τα υπομνήματά τους σε επίσημους οργανισμούς, όλοι καίγονται για την διάσωση των βλάχικων τα οποία δεν μιλούν και προβάλλουν την βλάχικη ….σκέτα καταγωγή τους και τον ανθελληνισμό τους!
Το 1997 κατάφεραν να εκδοθεί από την Ε.Ε. η ευτυχώς ΜΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Οδηγία 1333 η οποία καλεί την Ελλάδα να αναγνωρίσει μειονοτικά δικαιώματα για τα βλάχικα αλλά και τα αρβανίτικα! Φυσικά την απορρίπτουν κατηγορηματικά και οι δύο αυτές πληθυσμιακές ομάδες αλλά και το Κράτος μας!
Και μας ήρθε μετά το 1990 και ένας Γερμανο-Αυστριακός καθηγητής, σπουδαγμένος στο ειδικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών της Βιέννης, ο Τέντε Καλ, να λέει μαζί με το «ευαγές ίδρυμα» του ΚΕΜΟ ότι οι Βλάχοι, εφόσον είναι μειονότητα στα υπόλοιπα βαλκανικά κράτη πρέπει να αναγνωριστούν μειονότητα και στην Ελλάδα έστω και παρά την θέλησή τους! Δηλαδή να μας αφαιρεθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού γιατί μία μικρή ξενοκίνητη μειοψηφία θέλει να επιβάλει την θέλησή της στην πλειοψηφία εντός Ελλάδος!
Στον 20ο αιώνα τους αντιμετώπισε με επιτυχία ο αείμνηστος ρωμανιστής-βαλκανολόγος Αχιλλέας Γ. Λαζάρου και όλοι μπορούν να αναζητήσουν τα έργα του για περαιτέρω ενημέρωση.
Στα πλαίσια του 21ου αιώνα του δικαιωματισμού και της μετανεωτερικότητας: μία νέα θεωρία εμφανίστηκε, ο νεοαρμανικός εθνικισμός! Υποστήριζαν και υποστηρίζουν πλέον με τα ντόπια φερέφωνά τους (Βέροια και στην Αθήνα) ότι οι λατινόγλωσσοι αυτοί πληθυσμοί δεν ήταν ούτε Ρουμάνοι, ούτε Έλληνες αλλά σκέτα Βλάχοι, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα της αυτονομίας ή της μειονότητας λόγω διαφορετικού κατά την άποψή τους πολιτισμού και «γλώσσας»! Από πού ήρθαν είναι άλλη ιστορία γι’ αυτούς υπονοώντας φυσικά άλλη
καταγωγή πλην ελληνικής! Και κάποιοι φαιδροί μιλάνε και για ελληνική Κοινοπολιτεία αλλάζοντας αυθαίρετα το πολίτευμα!
Τί κάνει το Κράτος μας; Φανερά τίποτε, και δυστυχώς όταν ακούει τις λέξεις «Βλάχικο Ζήτημα» χώνει το κεφάλι του στην άμμο διότι υπάρχει η υπογραφή Ελ. Βενιζέλου στις επιστολές-παράπλευρα της Συνθήκης του Βουκουρεστίου του 1913, ενώ θα μπορούσε δια της Διπλωματικής οδού να το αντιμετωπίσει.
Οφείλω να τονίσω και το εξής για να καταλάβετε την σοβαρότητα του Ζητήματος: στον χώρο της Βορείου Ηπείρου, αλλά και της υπόλοιπης Αλβανίας, υπάρχει η αναγνωρισμένη ενιαία ελληνική μειονότητα στην οποία συμπεριλαμβάνονταν από το 1913 μέχρι την απογραφή του 2011 οι βλαχόφωνοι. Είναι γνωστό βέβαια ότι επί Χότζα στην Ελληνική Μειονότητα περιλαμβάνονται μειονοτικά χωριά, χωρίς την Χειμάρα και άλλα χωριά και απαγορευόταν η χρήση της ελληνικής γλώσσας όπως και στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο που τους είχε μαζέψει όλους στα Σκόπια με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στην απογραφή του 2023 όμως η Αλβανία του Ράμα, υιοθετώντας την τακτική του Αβδούλ Χαμίτ, ο οποίος το 1905 με Ιραδέ αναγνώρισε χωριστό μιλιέτ Βλάχων, πρόσθεσε και μία άλλη δυνατότητα επιλογής εθνικότητας, την βλαχική με τις ευλογίες της Ρουμανίας που από την περασμένη δεκαετία άρχισε να ιδρύει ρουμάνικα σχολεία στα μειονοτικά χωριά που έχουν και βλαχόφωνους με την συνδρομή του Κρίστο Γκότση και του αλβανικού κράτους! Και πολλοί δεν κατάλαβαν όπως είπαν τί έγραψε ο απογραφέας! Στα αποτελέσματα της Απογραφής ανακοινώθηκε ότι υπάρχει Βλαχική μειονότητα και φυσικά όλα γίνονται για τα ευρωπαϊκά κονδύλια!
Το Βλάχικο Ζήτημα είναι σύνθετο και με πολλές προεκτάσεις στα γειτονικά κράτη και εντάσσεται στα γεωπολιτικά σχέδια του κατακερματισμού των Κρατών και κυρίως της Ελλάδας γι’ αυτό θα πρότεινα να είμαστε πάντα ενήμεροι και επιφυλακτικοί. Ας σημειωθεί ότι όσον αφορά τους βλαχόφωνους, τα εργαλεία που η ξενοκίνητη προπαγάνδα με τα ντόπια όργανά της χρησιμοποιεί είναι δύο: πρώτα ο εγγραμματισμός των βλάχικων ιδιωμάτων που είναι πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους ώστε να ομογενοποιηθούν και να καθιερωθεί η «κατασκευασμένη σε εργαστήρια του εξωτερικού βλάχικη γλώσσα», δηλαδή πρώτα γλωσσική μειονότητα και κατόπιν να γίνει συζήτηση για εθνική μειονότητα και τελευταία μετά το 2020 την ολέθρια κομματικοποίηση, φτάσαμε στο θλιβερό σημείο η Αριστερά να υποστηρίζει τους αυτονομιστές, να κατηγορεί όσους έχουμε εθνικές θέσεις δηλ. την Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων με την Παγκόσμια Αμφικτιονία Βλάχων, (τους δύο αναγνωρισμένους συλλογικούς φορείς στους οποίους συμμετέχει η συντριπτική πλειοψηφία των βλαχόφωνων Ελλήνων) και τα μεμονωμένα άτομα που ασχολούμαστε ανεξάρτητοι με το Ζήτημα για ρατσισμό, εθνικισμό κλπ.! Από άγνοια ή κάτι άλλο;
Το Βλάχικο Ζήτημα που προπαγανδιστικοί κύκλοι και ντόπια φερέφωνα ανακινούν σήμερα στην Μακεδονία, την Ήπειρο και την Θεσσαλία είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανακίνηση από τα Τίρανα της δήθεν Αλβανικής μειονότητας, μέσω της οικειοποίησης των Ελλήνων Αρβανιτών (βλ. πρόσφατη αναφορά Ράμα στην Μπουμπουλίνα ως Αλβανή!, καθώς και των μικρών σλαβόφωνων πληθυσμών στην ΒΔ Μακεδονία και της Μουσουλμανικής μειονότητας στην Δυτ. Θράκη. Μην ξεχνάτε την αναφερθείσα στον Τύπο παρασύναξη για τις τρεις αυτές περιπτώσεις στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο 2023 με συμμετοχή του γνωστού «ακτιβιστή» κ. Σωτήρη Μπλέτσα ο οποίος έχει βρει σήμερα πολιτικά καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ! Η πολιτική του καριέρα όμως ξεκίνησε από το Ουράνιο Τόξο!
Γιατί επιχειρείται ομογενοποίηση των βλαχικών ιδιωμάτων;
Ας δούμε τα πράγματα του γλωσσικού ζητήματος με τη σειρά τους ιστορικά.
Ποια είναι τα βλαχικά; Βλαχικά είναι το σύνολο των λατινογενών διαλέκτων/ιδιωμάτων που μιλούν οι provinciales Romani δηλαδή οι Ρωμαίοι όλων των επαρχιών! Όχι μόνο στρατιώτες αλλά κι όσοι υπηρετούν τη ρωμαϊκή διοίκηση και συνδέονται με αυτήν. Και οι Βλάχοι ως γνωστόν και την υπηρέτησαν και εμπορικές συναλλαγές είχαν καθότι κάτοικοι πλησίον Εγνατίας Οδού.
Ο όρος «βαλκανική λατινική» είναι μια αυτολεξεί μετάφραση της αντίστοιχης ρουμανικής έκφρασης και δεν αποδίδει το κατά πολύ ευρύτερο περιεχόμενο του ουδέτερου γένους τεχνικού όρου «latinum balcanicum» που χρησιμοποιούν οι ρωμανιστές επιστήμονες.
Latinum balcanicum σημαίνει βαλκανικά λατινικά κι όχι βαλκανική λατινική! Δεν υπήρξε ποτέ κι ούτε τεκμηριώνεται ιστορικά κάποια κοινή λατινική βαλκανική. Latinum Balcanicum σημαίνει τα λατινικά της Βαλκανικής, δηλαδή: επιγραφές, τοπωνύμια, λέξεις, όροι που παραδόθηκαν από τη βυζαντινή γραμματεία
αλλά και στην προφορική παράδοση των λαών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Πρόκειται για τεχνικό επιστημονικό όρο προκειμένου να περιγράψει όλες τις «βλαχικές διαλέκτους ή ιδιώματα» και την εν γένει λατινόφωνη κληρονομιά στη νοτιοανατολική Ευρώπη ενώ είναι γνωστό ότι η σύγχρονη ρουμανική εθνική γλώσσα προήλθε από συστηματοποίηση κι ομογενοποίηση των υπερδουνάβιων βλαχικών διαλέκτων/ιδιωμάτων.
Στα κεντρικά, δυτικά και νότια Βαλκάνια όπου διατηρήθηκαν τα βλαχικά ως όργανο επικοινωνίας παρέμειναν σε διαλεκτικές προφορικές μορφές. Οι όροι «Κουτσοβλαχική», «Αρωμουνική»1 είναι επίσης επιστημονική σύμβαση για να περιγράψουν τα νότια βαλκανικά βλαχικά (κυρίως του ιστορικού ελληνικού χώρου), τα οποία υπάρχουν σε διαλεκτική προφορική μορφή και δεν έχουν ούτε υπάρχει λόγος να αποκτήσουν μια κοινή, εγγραμματισμένη κι ομογενοποιημένη γλωσσική μορφή, δηλαδή δεν υπάρχει μια κοινή βλαχική γλώσσα. Όταν ένας Βλάχος δηλώνει ότι μιλάει τη βλαχική γλώσσα εννοεί τη διάλεκτο ή ιδίωμα του τόπου καταγωγής του.
Η επιστήμη ερευνά, περιγράφει, αναλύει πραγματικά δεδομένα κι εξάγει τα συμπεράσματά της. Μία έρευνα πεδίου μας δίνει αυτοπροσδιοριστικά τις παρακάτω βλαχικές διαλεκτικές ομάδες: αρμανέστι (βλαχοχώρια Γρεβενών και διασπορά) βλαχέστι (επαρχία Μετσόβου-Ασπροποτάμου, Βλάχοι Ολύμπου), ριμινέστι (Αρβαντόβλαχοι), βλάσκι (Μογλενίτες Βλάχοι), αραμανέστι (Βλάχοι Γράμμου και Μοσχόπολης). Μια κοινή βλαχική γλώσσα στον ιστορικό ελληνικό χώρο ούτε προκύπτει από την έρευνα πεδίου ούτε και τεκμηριώνεται άλλως επιστημονικά και η καταγραφή ανά περιοχή ήδη έχει γίνει από την Πανελλήνια Ομοσπονδία των Βλάχων και έχει κατατεθεί στο Α.Π.Θ.
Πού οφείλεται αυτό;
Σε δύο γεγονότα: 1) στην παράλληλη κι αδιάκοπη χρήση της ελληνικής γλώσσας, ασυγκρίτως ανώτερης λεξικολογικά, τόσο στον προφορικό μα ιδιαίτερα στον γραπτό λόγο από τους ίδιους τους Βλάχους γεγονός που σεβάστηκαν και οι Ρωμαίοι και δεν επέβαλαν γραφή λατινικών ούτε στους Βλάχους ούτε και στον υπόλοιπο ελληνικό χώρο και 2) στο γεγονός ότι την εποχή της γέννησης των εθνικισμών στα Βαλκάνια τον 19ο αιώνα δεν συνέτρεξαν ιστορικοί, εθνικοί και ιδεολογικοί λόγοι για διακριτή εθνότητα Βλάχων παρά τον Ιραδέ του Αβδούλ Χαμίτ, οι Βλάχοι είχαν την ίδια συνείδηση με τους υπόλοιπους πληθυσμούς του ελληνικού χώρου, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ακολούθησαν τις τύχες του Ελληνικού Έθνους.
Όλες οι μαρτυρίες συνηγορούν ότι ανά τους αιώνες οι Βλάχοι/Αρμάνοι (νεολογισμός του 20ου αιώνα το Αρμάνοι) ήταν δίγλωσσοι και πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η μέχρι σήμερα επιβίωση των βλαχικών μαρτυρεί ότι δεν υπέστησαν διώξεις! Διατηρήθηκαν στις απομονωμένες ορεινές κοινότητες και άρχισαν να φθίνουν κυρίως μετά το 1955 -1960 όταν άρχισε το κύμα της Αστυφιλίας και έπαψαν οι ενδογαμίες! Ακόμη και όσα τεκμήρια υποτιθέμενου εγγραμματισμού παρουσιάζονται είναι με το ελληνικό αλφάβητο πριν την κατασκευή του λατινικού αλφάβητου από την ρουμάνικη Προπαγάνδα η οποία για να καταφέρει τα σχέδιά της πρέπει να επιβάλει το αρχικό της σχέδιο: να μιλήσουν ΟΛΟΙ οι βλαχόφωνοι του ΝΑνατολικού Ευρωπαϊκού χώρου ΤΑ ΙΔΙΑ ΒΛΑΧΙΚΑ! Μόνο τότε θα μπορεί να μιλάει για εθνική μειονότητα.
Και μέχρι σήμερα δύο μόνο χώρες της ΝΑνατολικής Ευρώπης αντιδρούν: η Ελλάδα και η Βουλγαρία!
Και δημιουργείται το εξής ερώτημα όσον αφορά τέτοιου είδους απόψεις:
-Σαφώς και κανείς δεν εμπόδισε ούτε και εμποδίζει τους Έλληνες βλαχόφωνους να μεταδίδουν παραδοσιακά τα προφορικά βλαχικά στα παιδιά τους. Υπάρχουν σήμερα λόγοι που συνηγορούν, πολιτικοί, πολιτιστικοί, εθνικοί, επιστημονικοί, στην ομογενοποίηση και συστηματοποίηση των βλαχικών ιδιωμάτων του ελληνικού χώρου σε «αρμάνικη/βλαχική γλώσσα» κοινής χρήσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ιδίως με λατινικό αλφάβητο; Και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί και ποια η χρηστικότητα των βλαχικών σήμερα;
Ρητορικά βεβαίως τα ερωτήματα….
Ευαγγελία Η. Αναστασίου,
συνταξιούχος εκπαιδευτικός με σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης πάνω στην γαλλική γλώσσα και την ευρωπαϊκή Ιστορία. Μελετώ εδώ και 25 χρόνια σχεδόν λόγω της δίγλωσσης καταγωγής μου το Βλάχικο Ζήτημα το οποίο ίσως κάποιοι να το ακούτε για πρώτη φορά αλλά σαν εθνικό θέμα δεν πρέπει να το αγνοείτε.
1.Διότι χρησιμοποιήθηκαν ως οροφύλακες από τους Ρωμαίους κατακτητές, στρατολογήθηκαν στην 5η Λεγεώνα και στην 7 η Λεγεώνα στην Μακεδονία, υπηρέτησαν την ρωμαϊκή Διοίκηση και έπρεπε να συνεννοούνται στην συνεργασία τους αυτή!
2. Τα σημαντικά σημεία της εξέλιξής του είναι τα εξής: -Το 1905 ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ κάτω από την πίεση της Γερμανίας, διάδοχο της Αυστροουγγαρίας, και της Ρουμανίας εξέδωσε ένα διάταγμα/Ιραδέ με το οποίο αναγνώρισε ξεχωριστό μιλλιέτ Βλάχων ενώ εκείνοι ανήκαν στο ρουμ μιλιέτ δηλαδή το ελληνικό, κλασσική πολιτική του διαίρει και βασίλευε! Τα χρόνια που ακολούθησαν και πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους είχε εκφρασθεί από ρουμανικής πλευράς η προβολή ύπαρξης ιδιαίτερης εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα, που εμφανιζόταν ότι πήγαζε από τη Ρουμανία, πράγμα ανιστόρητο και ψευδές. Υπεύθυνος για την παθητική αποδοχή παρομοίων αξιώσεων ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος στο πλαίσιο προσέγγισης των Ρουμάνων ως συμμάχων κατά τον Βουλγάρων, επέτρεψε τη λειτουργία ρουμανικών σχολείων σε ορισμένες περιοχές όπου υπήρχε το βλάχικο στοιχείο.
3.Το 1916-1917, η Ρουμανία σε συνεργασία με την Ιταλία επωφελήθηκαν από την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών» στη Μακεδονία και την Ήπειρο, που είχαν επιβάλει οι Αγγλογάλλοι, αλλά και από την ύπαρξη των δύο παραλλήλων κρατικών οντοτήτων στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού, και προσπάθησαν να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος Βλάχων με τον Αλκιβιάδη Διαμάντη το οποίο απέτρεψε η διαμαρτυρία της Ελλάδας και των Συμμάχων της. - Το διάστημα 1925-1932 χιλιάδες οικογένειες Βλάχων της Μακεδονίας και Ηπείρου μετακινήθηκαν στην Ρουμανία παρασυρμένες από τις υποσχέσεις της για ένα καλύτερο μέλλον στην «Γη της Επαγγελίας» δηλώνοντας οικειοθελώς και εγγράφως ότι είναι ρουμανικής καταγωγής αρνούμενες την ελληνική τους ιθαγένεια και το δικαίωμα της επιστροφής, αφού αποζημιώθηκαν για τις εδώ περιουσίες τους νόμιμα, μια σοφή πράξη επιτέλους του Ελευθ.. Βενιζέλου για να μειώσει αισθητά τον αριθμό των ρουμανιζόντων στην Ελλάδα.
4. Εφευρέθηκε από τον γλωσσολόγο Ν. Ανδριώτη για να περιγράψουν το σύνολο των νεολατινικών ιδιωμάτων που υπήρχαν στον ελληνικό χώρο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου